Hoomannasiri
Hooman Nasiri
Born: 1976, Tehran, Iran
Education: B.A in painting, sooreh art university, Tehran, (1998- 2003)
Member of society iranian painters (aip).
Award: First place prize | from the " Iran, the land of peace.
Solo Exhibitons (1998 - 2019)
Golestan Gallery|I Wore Myself|2019
Golestan Gallery|visualization|2017
Golestan Gallery|From Silence|2016
Golestan Gallery|Lucky Bird|2013
Seyhoun Gallery|From the bird till then|2011
Golestan Gallery|A Bird|2010
Anahita Gallery|To Be|2008
Iranian Artstis Organizition|Purity|2007
Seyhoun Gallery|Four Seasons|2006
Seyhoun Gallery|Isthmus|2004
Seyhoun Gallery|Asylum|2001
Seyhoun Art Gallery|Flight|2000
Fereshteh Art Gallery|Angels|1998
Participate in more than 50 Exhibitions
Hooman Nasiri is one of those painters that is not easily contented. In the course of his work process he hesitantly searches deep inside his mind. He tries to paint the real connection of the beliefs he holds inside. His attention to detail and strong imagination lead him to the hidden horizons of his soul and due to that he creates unique and exclusive paintings.
The artist depicts his struggles; at times his dreams and interests and sometimes all of his actions. He is not after proving anything but is trying to turn his unspoken words into images. Therefore the question of each piece created lies within it and the dialogue between the artist and the viewer is through the image, the colors, the forms and shapes and how they are used; Hooman is very familiar with this process.
The sense of flight has always been with Hooman and at times he experiences it in his angels and other times in his birds. His angels are not tranquil and his birds have been calmed down by the desire to fly. Hooman has no intention of portraying reality but he paints the world the way he feels it and that's what we can clearly see. He paints a portrait the same way he paints his birds and angels and even the space and objects around him. The consistency and unity in his work convince the viewer that he has no other way but to paint them.
In Hooman’s world consciousness and unconsciousness are joined. His views and standards have evolved with him and have never taken place suddenly. His work process has always been stable. His sense of discovery and intuition has led him to explore his views and in conclusion his paintings.
Stability and contemplation in drawing has caused him to become closer and deeper to the essence of his work which has helped him outstandingly in the creation of his pieces. Freedom in his brush strokes, considering his ability to control colour, and the constant use of lines to harness the shapes he uses has given his paintings a strong expression.
Most of his compositions are simple and are far from
structural academic elements because his intuitive beliefs determine how the composition of his paintings should be and for this reason Hooman's compositions follow after his personal aestheticism and are distinguishable.
Hossein Maher
هومن نصیری از جمله نقاشانی است که زود قانع نمی شود. درمسیری که می پیماید با جستجو و تامل به تمامی کوچه پس کوچه های ذهنش وارد می شود و سعی می کند که ازدرون پرهیاهویش ارتباطات حقیقی به همراه باورهایش را به تصویر بکشد. ریزبینی هومن به همراه تخیل قوی، او را به افق های پنهان روحش راهنمایی می کند و از پس آن همواره تصاویری ناب و مختص به خودش ارايه می دهد. هنرمند، درگیری هایش را شکل می بخشد؛ گاه آرزوها و علایقش را و گاه تمامی رفتارهایش را. او در پی اثبات چیزی نیست بلکه تلاش می کند ناگفته هایش را به تصویربکشد. بنابراین پرسش اثر خلق شده در درونش است و گفت و گوی نقاش با بیننده ازجنس تصویر است، از جنس رنگ است و فرم و ترکیب و چگونگی استفاده از آن ها؛ و هومن چنین رفتاری را خوب می شناسد. حس پرواز، حسی هست که همواره با هومن بوده است؛ آن را گاه در فرشته هایش و گاه درپرندگانش تجربه می کند. فرشته هایش آرام ندارند و پرندگانش در آرزوی پرواز آرام گرفته اند. هومن قصد بازنمایی واقعیت ندارد بلکه دنیا را به شیوه ای تصویرمی کند که احساسش به او حکم میکند و ما می بینیم. او به پرتره همانگونه می پردازد که به فرشتگان یا پرندگانش و یا حتی فضا و عناصر پیرامونش. وحدت و انسجام آثار هومن نصیری بیننده را متقاعد می سازد که او راهی جز به تصویر کشیدن آنها ندارد. دردنیای هومن خواب و بیداری و هوشیاری با هم آمیخته است. قالب و نگاه نقاش در روند رشد او شکل گرفته است و هرگز ناگهانی نبوده است. نمودار آثارش با یک استمرار توام بوده و کشف و شهود در او منجر به جست و جو در نگاه و نهایتا آثارش شده است. همواره استمرار و تامل در طراحی باعث عمیق شدن و نزدیک شدن به جوهره ی کارش بوده و در بیان آنها کمک شایانی به او کرده است. رهایی در قلم گذاری با توجه به توان او در کنترل رنگ گذاری و استفاده ی پیوسته از خط در مهار کردن اشکالش به آثارش بیانی قوی بخشیده است. اغلب ترکیب بندی های او ساده و به دور از عناصر ساختاری آکادمیک هستند؛ چرا که باورهای حسی او تعیین کننده درترکیب بندی نقاشی هایش می باشند. به همین دلیل ترکیب بندی های هومن از زیبایی شناسی شخصی او تبعیت میکند و قابل تشخیص هستند. ن
حسين ماهر